آيه ابتلاء

آیه 6 سوره نساء/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است. بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند: «وَابْتَلُواْ الْيَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ».

در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از پیغمبر صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص 366.